مدیریت رنگ و افزایش کیفیت چاپ (قسمت پنجم) بابک شیرخانی

عناصر تعادل خاکستری

بیشتر استریپهای کنترل شامل یک یا چند مرحله می باشند که در آن ها اوورپرینت های سطوح هافتون سه رنگ اصلی به صورت یک نمونه نوار رنگی خاکستری می باشد. وقتی که در سطوح معمولی دنسیته مرکّ، چاقی ترام و هم پوشانی چاپ می شوند، این اوورپرینت ها به طور مطلوب باید بی رنگ ظاهر شوند. اگر چاپ در شرایط استاندارد مرجعی همچون آنچه در 2-12647ISO تعریف شده است انجام گیرد، نمونه های نوار رنگی باید مطابق با آن استاندارد تعریف شده باشند. با این حال، حتی اگر خود ورق عبوری در این سطوح آشفتگی رنگ داشته باشد، یک هدف بسیار حساس برای ارزیابی سنجش دیداری را فراهم می کند. سیستم بینایی انسان به ویژه در تمییز رنگهای سوم و خاکستری ها مهارت دارد.

استریپ کنترل در حالت ایده آل دارای درجات متعدد خاکستری 25%، 50% و 75% می باشد. مقیاس خاکستری نیمه هم موضوع پلیت سازی و هم موضوع متغیرهای چاپ می باشد و دلالت بر این دارد که تعادل خاکستری تصویر چاپ شده حفظ می شود یا نه. اما در مورد یک استریپ کنترل چاپ معمولاً لازم است تا با یک مقدار تن مجزا موافقت شود که در این حالت یک رنگ بی رنگ 70 تا 75 درصد گزینه مناسبی خواهد بود، چرا که بهترین سازگاری میان دنسیته یکدست و چاقی ترام را ایجاد می کند.

عناصر کنترل انتقال تن

اگر چه سنجش سطح نقطه ترام که از دنسیته محاسبه شده، تبدیل به پرکاربردترین و مؤثرترین راه تعیین و کنترل چاقی ترام است، اما تصاویری هم وجود دارند که به ویژه برای حساسیت در مقابل تغییرات انتقال تن طراحی شده اند. برخی از این تصاویر برای تهیه مقادیر عینی فراهم شده اند، اما معمولاً فقط برای قیاسهای دیداری ذهنی مناسبند. از این رو در جاییکه استفاده از یک دنسیتومتر مشکل است، این تصاویر بهترین کاربرد را دارند( یعنی محصولات و کارتن هایی که به صورت قرقره به قرقره (reel-to- reel) تهیه شده یا برای نظارت بر انتقال تن در پلیت سازی) .

میکرولاین ها[1]

اهداف میکرولاین در کنترل انتقال تصویر در کنتاکت ایجاد شده، فرآیندهای فتو شیمیایی، مثل سیستمهای نمونه گیری آنالوگ کرومالین و مچ پرینت به بهترین نحو بکار می روند. میکرولاین ها همچنین در اهداف کنترل پلیت نیز مثل (PCW[2])که توسط انجمن بهبود بررسیها در صنعت هنرهای گرافیکی سویس (Ugra[3]) تهیه شده است، به طور رایج یافت می شوند. آنها در خطوط مناسب ضخامت متغیر سازگاری ایجاد می کنند که در برخی موارد هم به شکل پوزیتیو است و هم به شکل نگاتیو. تناسب خطوط موجب می شود تا آنها به ویژه نسبت به تغییرات انتقال تصویر حساس شوند. اگر خطوط پوزیتیو مناسب محو شده یا آماده سازی شوند، انتقال تصویر کاهش یافته و اگر خطوط پوزیتیو پر شوند، آنگاه انتقال تصویر افزایش می یابد.

این نوع هدف در انجام صحیح انتقال تصویر در فرآیندهای فتوشیمیایی بسیار مفید می باشد، اما مقدار آن در چاپ محصول بسیار محدود می باشد، زیرا تنها نمایانگر حدود دامنه تن می باشد. در فرآیندهای فتوشیمیایی این یک مشکل بزرگ نیست، زیرا انتقال از طریق بقیه مقیاس تن قابل پیش بینی است. با این حال، انتقال مرکب از پلیت به لاستیک و از لاستیک به کاغذ کمتر قابل پیش بینی بوده و نیازمند چیزی بیش از سنجش در حدود مقیاس تن می باشد. سایه های میانه حساس ترن سطوح مقیاس تن از لحاظ دیداری می باشند و اینها هستند که ما باید بسنجیم. اگرچه اهداف میکرولاین در برخی استریپهای کنترل فیلم چاپ تجاری یافت می شوند اما آنها عمدتاً برای تأیید شرایط پلیت سازی بکار می روند تا اینکه بعنوان ابزاری باشند برای ارزیابی کنترل چاپ.

نقاط سایه و روشن

نقاط سایه و روشن دارای کاربردی مشابه در میکرولاین ها هستند و عمدتاً در استریپهای کنترل فیلم یافت می شوند که برای کنترل انتقال در فرآیندهای فتوشیمیایی بکار می روند. بعنوان نمونه می توان Ugra PWC را مثال زد. آنها معمولاً بعنوان سطوح کوچکی از نقاط هافتون با مقادیر درصدی 5/0 تا 5% و 95 تا 5/99% می باشند. چنین عنصری از محدودیتهای مشابهی مانند محدودیتهای میکرولاین با توجه به کنترل چاپ تأثیر منفی می پذیرد. با این حال، اطلاعات بسیار مفیدی برای دپارتمان پیش چاپ با نشان دادن آخرین نقاط قابل آماده سازی در تن های سایه و روشن فراهم کرده و خطاهای احتمالی در پلیت سازی را شناسایی می کند. اگرچه کاربرد اصلی آن در تصویر برداری فیلم است، اما این نوع عنصر را همچنین می توان در برخی اهداف کنترل پلیت دیجیتال یافت که کاربرد مشابهی به مانند همتای فیلم اش دارا می باشد.

هدف ستاره ای( ضخامت متغیر خط)

هدف ستاره ای GATF[4] یکی از اولین عناصر طرح شده برای کنترل انتقال تن برای کاربرد وسیع در صنعت هنرهای

گرافیکی می باشد. هدف، خطوطی را که به بیرون ساتع شده تا به شکل اسپوک های یک چرخ در بیایند سازگار می کند. ضخامت خط همانطور که در مرکز همگرا می شود بطور تصاعدی کاهش می یابد. در ابعاد خاصی، خیلی شبیه به میکرولاین هایی رفتار می کند که به آنها قبلاً اشاره کردیم، اما بدلیل اینکه ضخامت خط دائماً متغیر است و آنچنان مناسب نیست، نسبتاً اطلاعات بیشتری را برای کنترل چاپ ارائه می کند.

واکنش آن به تغییرات پلیت سازی و کنتاکت فیلم بسیار به واکنش هدف میکرولاین شبیه است. خطوط مرکز هدف بهترین ها هستند و با محو شدن، یک مرکز سفید را تشکیل می دهند. اندازه مرکز سفید با میزان image loss در پلیت سازی تعیین می شود. بر عکس، رشد تصویر موجب می شود تا خطوط در مرکز بهم وصل شده و تولید یک سطح دوار یکدست کنند که اندازه اش تعیین کننده میزان رشد تصویر می باشد. این خیلی مؤثر است، اما هدف نیازمند فضای زیادی است که معمولاً مانع استفاده از آن بعنوان برای کاربردهایی به غیر از فرم های آزمایشی یا برای کنترل نمونه گیری خیس می شود.

هافتون های مرغوب و زبر ترام

تجربه نشان داده است که انتقال تن به میزان قابل توجهی در زمان چاپ ترام گذاری های متفاوت در یک میزان (stock) مشابه تغییر می کند. ترام گذاری مرغوب تر نشان دهنده رشد بیشتر در مقایسه با مقادیر برابر تن در یک ترام گذاری نامرغوب می باشد. از لحاظ دیداری این بدان معناست که نمونه نوار رنگی ترام زبر نسبت به ترام مرغوب از لحاظ دنسیته پایدارتر بنظر رسیده و به ترام زبر اجازه می دهد تا بعنوان مرجعی عمل کند که در مقابل آن ترام بهتر را بتوان مقایسه نمود.

اگر تفاوتهای چاقی در طول دور یا میان نمونه و چاپ رخ دهد، کنتراست میان سطوح نقاط مرغوب و زبر بین دو ورق مقایسه شده تغییر خواهد کرد. برخی از تولیدکنندگان عناصری را عرضه می کنند که تفاوتهایی درونی میان درصدهای نقطه ترام گذاری مرغوب و زبر دارند، به طوریکه در سطوح چاقی عادی دنسیته ظاهری هر دو فیلد یکسان است. بنابراین انحرافات رخ داده از حد عادی به نظر آشکارتر می آیند. این اصل کنترل دیداری مفیدی را نیز برای نظارت بر انتقال تصویر CtP و تعدادی wedge کنترل پلیت دیجیتال شامل فیلدهایی با ترام های مرغوب و زبر ارائه می کند.

نمونه های نوار رنگی تن برای سنجش دنسیته

نکته اصلی در نمونه های نوار رنگی تن مورد سنجش تعداد نمونه های نوار رنگی و مقادیر تنی آنهاست. مقیاس کل تن مهم است، اما فضا آن را برای داشتن بیش از 3 مقدار تن در یک استریپ کنترل غیر عملی می سازد. بسیاری از استریپهای تجاری تنها شامل دو مقدار می شوند و برخی فقط یک مقدار.

اگرچه در برنامه های کاربردی کنترل تولید ممکن است سه مرحله وجود داشته باشد، اما در بیشتر آنها، در نظر گرفتن سنجش بیش از یک مقدار تن غیر ممکن است، به ویژه اینکه اگر سنجشها به صورت دستی انجام شوند. مقادیر دیگر تن نیز وقتی استفاده می شوند که اطلاعات بیشتری مورد نیاز باشد. مثلاً هنگامیکه مشکلاتی در زمینه تطابق محصول چاپی با نمونه بوجود می آید. وقتی فقط یک میزان تن و یک رنگ یکدست سنجیده می شود، ترجیح داده می شود که مقادیر تن سایه های میانه باشند ( 40% یا 50%)، نه یک تن سایه. این کار بویژه در نمونه گیری خیس صحیح است، زیرا دستیابی به رشد نقطه ترام مورد نظر در تن های سایه با فشار افزوده نسبتاً ساده خواهد بود و رشد نقطه ترام در سایه های میانه نسبتاً واضح (sharp) می ماند. برخی سیستمهای کنترل closed-loop گزینه ای برای کنترل مرکب پاشی بر پایه ترام یک نمونه نوار رنگی هافتون نسبت به یک رنگ یکدست دارند. در این حالت، مقادیر تنی که مناسبترین سازگاری را ایجاد می کنند، به اندازه 70% یا 75% می باشند.

نمونه های نوار رنگی هافتون در اکثر استریپهای کنترل فیلم تجاری موجود در ترام گذاری 60 خط در سانتیمتر تولید می شوند. بسیاری از سفارشات با کیفیت هم اکنون با ترام های مرغوبتری چاپ می شوند که به این معناست که میزان تغییر ممکن است در سفارش بزرگتر از استریپ کنترل باشد. البته تولید اهداف کنترل با طرح سفارشی قابل قبول است و استریپهای کنترل دیجیتال CtP نوعاً در تران گذاری سفارش تصویر گیری خواهند شد. در این شرایط باید توجه کرد که معیارهای خصوصیات چاپ مرجع بر پایه مقادیر تن چاپ شده در 60 خط بر سانتیمتر بنا نهاده شده اند.

عناصر کشیدگی و دوتایی شدگی

ارجاع قبلی ما به این حقیقت بود که رشد نقطه ترام تا حد زیادی اجتناب ناپذیر است، اما افزایش در اندازه نقطه با دو جزء کاملاً متفاوت ممکن است سازگار شود. افزایش غالباً ممکن است در اطراف سطح نقطه متقارن باشد، یا ممکن است در یک جهت بیشتر نمد داشته باشد. تأثیر آخری هنگامی رخ می دهد که یا کشیدگی وجود دارد یا دوتایی شدگی. رشد نقطه ترامی که در یک جهت نمود بیشتر دارد باید بعنوان یک نقص در نظر گرفته شود، زیرا نه پایدار است و نه قابل پیش بینی.

عناصر کنترلی که قبلاً برای نظارت بر انتقال تن به آنها اشاره کردیم نشان دهنده نتیجه کشیدگی خواهند بود، اما قادر به ایزوله کردن کشیدگی از رشد عادی نقطه ترام نمی باشند. اهداف کشیدگی و دوتایی شدگی این تمایز را می خواهند با استفاده از الگوهای خطی بر خلاف نقاط ایجاد کنند. خطوط بر عکس نقاط، دارای جهت می باشند و از آنجاییکه هم کشیدگی و هم دوتایی شدگی تأثیرات جهتی می باشند، آنها می توانند نشان دهند که این اتفاق می افتد.

هدف ستاره ای

همان طور که دیدیم هدف ستاره ای می تواند تغییرات رشد را از طریق اندازه سطح رنگ یکدست مرکزی نشان دهند، اما چون یک هدف خطی است، می تواند نشان دهد که این افزایش جهتی است یا نه. اگر کشیدگی رخ دهد، سطح رنگ یکدست مرکزی به شکل یک بیضی در می آید و محور کوتاه جهت کشیدگی خواهد بود( شکل 8-8) . اگر دوتایی شدگی رخ دهد، عددی شش رقمی در مرکز شکل می گیرد که محور کوتاه نشان دهنده جهت تصویر دوتایی شده می باشد. اگرچه از لحاظ دیداری آشکار است، کمیت سنجی میزان کشیدگی و دوتایی شدگی به غیر از سنجش با یک شبکه مدارات و نصف النهارات (GRATICULE) و یک ذره بین غیر ممکن است.

دوایر هم مرکز[5]

یک هدف دایره ای هم مرکز مثل هدف ستاره ای از لحاظ دیداری هم نسبت به دوتایی شدگی و هم نسبت به کشیدگی حساس بوده و همچنین می تواند بین این دو تمایز قائل شود. این عنصر از دوایر هم مرکز با قطرهای متفاوت تشکیل شده است که ضخامت و فواصل خطوط به گونه ای برابرند که روکش کلی هدف 50% می باشد. وجود کشیدگی با قطعات تیره تر 90 درجه در دایره نشان داده می شوند. در حالیکه دوتایی شدگی قطعات کوچکتری را شامل می شود که تعداد آنها نشان دهنده فاصله ایست که دو تایی از تصویر اصلی دور شده است. هرچه تعداد قطعات بیشتر باشد، جابجایی دو تایی تصویر بیشتر خواهد بود.

بیشتربخوانید: