تبدل ضایعات به انرژی

تبدیل ضایعات به انرژی: ثروت از نگاهی دیگر[1]

تبدل ضایعات به انرژی، یک روش بازیافت برای موادی که بدون این کار در گودال های دفن زباله نابود می شوند، تکنولوژی است که زمان آن به تازگی فرا رسیده است. همانطور که از نامش بر می آید، تبدیل ضایعات به انرژی (یا [2]WTE) فرایندیست که در آن از طریق شیوه های حرارتی شهرداری ([3](MSW، الکتریسیته، گازهای ترکیبی، سوخت و مواد بازیافتی برای محصولات پلاستیکی و شیمیایی جدید تولید می شود.

برخلاف اقبال عمومی در بسیاری از کشور های اروپایی و آسیایی، WTE در آمریکا به آهستگی فراگیر شده است. تکنولوژی پیشین سوزاندن زباله مقادیر غیر قابل قبولی گازهای سمی را در فضا منتشر می کرد و علیرغم اینکه WTE این مشکل را حل کرده است مخالفان آن از عکس دودکشی که دود سیاه و آلوده از آن بیرون می آید استفاده می کنند تا از ادعای خود مبنی بر خطر ناک بودن این فناوری برای محیط زیست دفاع کنند.

مخالفان همچنین اصرار دارند که این فناوری مشوق های کاهش تولید زباله و سایر فرایندهای مربوط به ضایعات مانند بازیافت را دچار اختلال می کند. شرکت های تولید کننده بسته بندی به WTE با نگرانی نگاه کرده و به جای این روش ار روش های دیگری که کمتر بحث بر انگیز بوده اند برای فعالیت های مربوط به ایجاد سازگاری مانند بازیافت و غیره استفاده کرده اند.

اما یک دلیل خوب برای اینکه به این فناوری با دید مطالعاتی و بهتری نگاه کنیم وجود دارد و آن مدیریت ضایعات برای آن دسته از مواد بسته بندیست که قابلیت بازیافت یا استفاده مجدد را ندارند. در حالی که تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری روی WTE بر عهده شهرداری ها می باشد، ممکن است توزیع کنندگان بسته بندی و شرکت های CPG بخواهند از توسعه و اجرای این فناوری پشتیبانی کنند.

دلایل رویکرد به WTE

چندین دلیل محکم و اثبات شده وجود دارد که نشان می دهد WTE قابلیت اجرایی شدن را دارد. در اینجا تعدادی از این دلایل را ذکر می کنیم:

بیشتر ما موافقیم که بازیافت ضایعات بسته بندی در پایان عمر مفید آنها ارجحیت بیشتری نسبت به دفن کردن یا استفاده برای WTE دارد. همانطور که Sandra Keil جانشین رییس بخش دولتی فعالیت های صنعتی برای Earth911 می گوید، بازیافت کردن بسیار گسترده است و شما نمی توانید هیچگونه عمومیتی برای آن ایجاد کنید. درست است که از نظر فنی بسیاری از مواد قابل بازیافت هستند ولی این بدین معنا نیست که آنها در عمل بازیافت می شوند. این مسئله به شهرداری، زیرساخت های موجود، تقاضای موجود برای آن ماده و غیره بستگی دارد. و در این میان پلیمرهایی، مانند فیلم های انعطاف پذیر چند لایه، وجود دارند که قابل بازیافت نیستند. WTE راهی برای کسب انرژی از این مواد به دست می دهد؛ موادی که در غیر اینصورت راهشان به گودال های دفن زباله ختم می شود. این فناوری برای مواد بازیافت نشده و غیر قابل بازیافت یک راه حل سازگاری مناسب پیشنهاد می کند.
Marco Castaldi استادیار مهندسی زمین و محیط در دانشگاه کلمبیا درباره آلودگی ناشی از WTE می گوید: "از روزهای ابتدایی اجرایی شدن WTE میزان انتشار آلاینده ها در هوا کاهش یافته است و هر چه این فرایند پخته تر شد این کاهش سیر صعودی پیدا کرد. میزان آلایندگی سیستم های احتراق فعلی بسیار پایینتر از محدودیت های اعمال شده است." در حقیقت Castaldi با یک مقایسه جالب توجه نشان میدهد که میزان گازهای سمی منتشر شده توسط WTE طی 100 سال معادل انتشار گازهای سمی کوره های سوزاندن زباله در 15 دقیقه می باشد.
در مواجهه با این ادعا که استفاده هر چه بیشتر از WTE منجر به کاهش بازیافت و کود سازی می شود، Castaldi اظهار داشت که واقعیت خلاف این مدعاست. وی بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی کشور هایی نظیر آلمان، که صنعت WTE در آن بیش از سایر کشور ها توسعه یافته است، گفت: کشور هایی که از مواد انرژی تولید می کنند دارای بازیافت بیشتری نیز هستند. او اضافه کرد: ممکن است این آمار بر عکس آنچه باید باشد به نظر برسد، اما واقعیت اینست که کشور یا جامعه ای که در صدد مدیریت ضایعات خود در بهترین حالت است، همواره دنبال تمام راه های ممکن شامل بازیافت، استفاده مجدد، کاهش مصرف و تولید انرژی می باشد.
Greg Wilkinson، رییس Third Oak Associates, Inc، که در زمینه مشاوره حقوقی، ارتباطاتی و استراتژی فعالیت می کند، اعلام کرد که پلاستیک ها که نرخ رشدی به مراتب بیشتر از GPD دارند، 25% بیشتر از ذغال سنگ انرژی تولید می کنند. او اضافه کرد که ما هر سال در پلاستیک ها انرژیی معادل انرژی مورد نیاز خانه ها در دو ایالت جورجیا و اوکلاهاما را می سوزانیم. او گفت ما باید در سیاستگذاری های خود به تکنولوژی جدی تری از آنچه اکنون در اختیار داریم بیندیشیم.
WTE همچنین می تواند صرفه جویی در هزینه را نیز در بر داشته باشد. در ابتدای سال 2012 شرکت ضایعات جامد آمریکای شمالی ([4]SWANA) اعلام کرد که از WTE به عنوان یک بخش مهم از سیستم مدیریت ضایعات جامد فشرده، حمایت می کند. به عنوان بخشی از این پشتیبانی، SWANA سیاستی را در پیش گرفت که بهترین برنامه ریزی ها، طراحی ها و تجهیزات عملیاتی WTE را به همراه سندی مبنی بر مزایای اقتصادی این فناوری پیاده سازی می کرد. در میان مزایای مالی WTE، SWANA خاطر نشان کرد که در طول یک دوره اجرایی WTE جامعه می تواند انتظار داشته باشد که هزینه کمتری در فعالیت های جمع آوری زباله نسبت به فرایند دفن زباله متقبل شود. وی همچنین گفت که پول های خرج شده برای WTE در کشور باقی می ماند در حالی که 90% پول های خرج شده برای دفن زباله بصورت سنتی به خارج کشور منتقل می شود. مزیت دیگر آنست که ساختار WTE می تواند زمینه شغل های پر درامدی را در کشور فراهم کند که نمی توان آنها را از خارج وارد کرد. همچنین SWANA می افزاید که WTE مقادیر قابل توجهی از انرژی های تجدید پذیر و پایه ای را ایجاد می کند که در شبکه انرژی منطقه ای قابل فروش است.

موانع هنوز برقرارند

علیرغم این مزیت ها، WTE برای آمریکا یک راه حل قطعی به شمار نمی آید. حتی اگر این عدم اقبال عمومی در آینده نزدیک تبدیل به پذیرش کامل گردد، موانع هنوز وجود دارند؛ از این قبیل که آنچه برخی صنعتگران می گویند از نظر آژانس حفاظت از محیط زیست استانداردهای آلاینده و غیر واقعبینانه است. آنچه باید دید اینست که چگونه یک تغییر در فرایند اجرایی، نگرانی روزافزون برای میزان ضایعات نابود شده در گودالهای دفن زباله و تبلیغات مثبت برای اجرای موفقیت آمیز WTE می تواند مدیریت ضایعات را تحت تاثیر قرار دهد.

بیشتر بخوانید: